كوه و زلزله

گازرینسلام خذمت همولاتی یل مهربونومعید رمضونتون موارکاخرل فروردین و اردیبهشتهمیشه سی ما خاطره بیهم فصل کنگر بی و جیلومهم گرفتن گازرین و بازی کردن پاشولی خدا سرشهاده ای انجمن حمایت از حیونل اوموقع بی، پاکمونه اعدام میکردناخه ایقه بی رحممیرفتیم بِجَل، میفتادیم دیندای گازرین تا نگیریمش ولکنش نبیدیمگوشمونه تیز میکردیم تا یه صدای مثل هلی کُپتر وز وز کنه بیا، بیفتیم دینداش بگیریمش، تقریبا پنج شش تا میگرفتیم میکردیم داخول پوسک شامپویی چی بیاریمش ولاتبعد یه خار تیزی و مخ میچیدیمیه کاغوذی قشنگ نواری میبریدیمدولاش میکردیم خارکو میزدیم داخول کاغوذ که حلقه کردیم و نوک خارکو میکردیم داخول پای گازرینی که نصفه پاشه قطع کردیم و بعد کاغوذ مینداختیم داخول یه چو صافی که یا و کنار یا شهار مخ چیدیم و گازرین بدبختی دور میدادیم میخوندیمگازرین گاز کو بنگ علی شهواز کوو و و ولی خداشاهده الان که فکرشه میکنم بدنم میلرزه که چقه ظالم بیدیماما بگما تقصیری نداشتیممیخوام بدونم پارک داشتیمیا اسباب بازییا گوشی و هزار چی سرگرم کننده امروزی،،، هیچیپاک سرگرمی ما همی چی یَل بیهی قدیم یادت بخیر که هیچی نداشتیم ولی حال دلمو خش بیان شاءالله که خدا خوش فرجی کُنه و حال دلل خشا بومهدی مهدی اقبال مجرد معروف به کل عودلا كوه و زلزله...

هی روزگار چه جلدی گذشت دورون بچگیمون مثل همی دیگ پریگل بی نه رادیویی نه تلویزیونی نه تلفنی . هیچی نبی تهنا سرگرمی مون کیچه گردی پی بچیل هم سن سالمون بی وبس یا متل کشیدن ننمون بی یادمه اول قصه گفتن ننمون می گفت یکی یکی نبیگلی زی لکه نی ،گلی بردن و دالکی،کُری آورد گلالکی، گلی هم گلی اون قدیمل شو اول چله که ویمی ری دیوار شلی وکَه گلی که با باریدن بارون هفته بار تمام شُل شده وپای دیوار می ریخت بالای دیوار یه لبه نازک می ماند که فقط گلی می ترس ریش ره بره شو تاریک سرد زمستون دوتا گلی سه (سیاه) ری دیوار شلیمون ره وهم می بسن که نه ره پیش ونه ره پس داشتن و خردر وجاق وجیق و هی گیل می کردن هیچ کسی هم نمی ترس بره ری دیوار نازک تا ای که خشون خسه وخِردرّ ویمیدن وشرو می کردن وجواردن هم و افتادن پی دیوار وهم دیه گَم گِمرو می کردن تا یکیش خسه ویمی و فرار میکه فقط وسر وصدی زیادشون ما اذیت ویمیدیم ایسو خردر اسرائیل وایران منه برده تو او زمون خدا خیرش کن ودعا میکنم که فقط وخردر تموم وابو وگَم گمرو نرسهمحمد علی حیاتی كوه و زلزله...

وبگاه همدلی مزیری بی ورا✨✨✨✨✨✨درود...ویگاه هم ماشالا_برای خودش شخصیتی پیدا کرده که به شخص و اشخاص خاص برای ارسال مطلب متکی نیست.و خوشحالم که اگر این روزا ما حالمان خوب نیست و در جبهه ای شاید عبث(فوتبال دیگران/بچه ها) مشغولیم و تنبلی می کنیم با وجود سوژه نمی نویسیم برای دل خویش و چشم یاران،هستند دوستان و بزرگوارانی که می نویسن و این چرخ می چرخد.همه را می خوانم....جدید ترین شان از جناب اقبال مجرد «گازرین» بود و بازی های کودکی جناب حیاتی که همه نوستالژی و داغ مان را تازه کرد: بی بهاری....بی گازرینی، بی...آن سالها دیگر نمی آید، همانطور که اون جوانی ها نیز نمی آید.و نوید چاپ اثری دیگر از جناب فقیه الاسلام خوشحالم کرد:_سرقناتی،که دیگر نه سرِ قنات است و نه ته قنات!.....این هنر است که ضرب المثلی(ما،نه سرِ پیازیم و نه ته پیاز) که معمولن وجود منفی دارد،درست وسط مطلب با یک سری دگرگونی واژگانی بتونی وجه مثبت بهش بدهی....یعنی: سرقنات_ واسه خودش شهری شده که دیگر سر و تهش بریده نیست...یعنی، شما با سرعت ساخت و ساز وجود سازه ی قنات و دسترنج نیاکان را امحا کرده اید(اعتراض نرم و محترمانه_هشدار)_دیگر برای خودش بین النهرینی شده: اشاره به گستره ی نخلستان دشتستان در زیراب دو رودخانه(شاپور دالکی) و اشاره به گستره ی نخلستان های خوزستان و عراق و اصلن دعوتی دوباره به خوانش «روات»(که اونجا تو می تونی اون بین النهرین را به چشم در کلمات سیاحت کنی) و این بین النهرین هم که خود داریم.هستند که می نویسندبخوانیم تا باشیم............................................علی حسین جعفری(بیدل) كوه و زلزله...

با سلام سری به کتاب باارزش همشهری و استاد عزیز حسین جعفری می زنیم و از دل آن واژه ای قدیمی را بر می گزینیم تا یادمان بماند آن روزهای رفته بر پیشینیان و پدر و پدربزرگ مان. کار سترگ آقای جعفری را باید ارج گذاشت که در راستای مانا کردن این واژه ها عمر زیادی را صرف کرده اند. واژه این پست :گوالابزاری بود از جنس برگ درخت نخل که برای حمل گندم و جو، گاهی هم کود و گل به صورت آزاد و در بعد مسافت کوتاه، به کار می رفت. برای ساختن گوال مانند بافت تک از برگ درخت نخل و از جنس بردل نواری پهن و محکم می بافتند و سپس این نوار را به صورت استوانه ای به هم می دوختند و پس از اتمام یک دهانه را به هم می دوختند و به صورت ظرفی دهان گشاد و مستطیلی در می آمد که هنگام حمل بار ته آن را بر پشت حیوان می گذاشتند و مظروف را در دهانه ی گشاد آن می ریختند تا پر شود و پس از حمل به مقصد گوشه ای از آن را گرفته و از پشت حیوان به محل مورد نظر سر ریز می کردند و دوباره برای حمل بار بعدی می رفتند. در خرمن کشون و جا به جایی خاک و کود ابزاری مناسب و با سرعت عمل بود.ص ۱۴۲، کتاب شهر توه تا وحدتیه ​​​حسین جعفری كوه و زلزله...

چند روز پیش کلیپ زیبایی از کوهستان وحدتیه را از دوست و همشهری هنرمند عبدالرضا دانش پژوه در وبگاه بارگزاری نمودیم و مورد توجه همرهان قرار گرفت.این روزها به ویژه پس از بارش بسیار خوب دو سه شب پیش آن چه که در ذهن همشهریان به ویژه هم سن و سالان من می گذرد، بودن در دل این کوه و ماندن در زیر سیاه چادر و استفاده از طبیعت خدادادی است. سری به کتاب «شهر توه تا وحدتیه» حسین جعفری می زنیم و از کوه و اشکفت و تنگه های ولات می گوییم با اسامی مختلفی که هر کدام به خود گرفته اند. « کوهستان نرگسی بخشی از رشته کوه زاگرس ( ایرنسته، به نقل از دکتر جنیدی، کوهی که بالای آن آهن است) در مشرق و شمال وحدتیه واقع شده است. این رشته کوه حد فاصل استان فارس و بوشهر است و به هم جواری دشت وحدتیه با شهر خشت از توابع شهرستان کازرون و ماهور میلاتی از توابع شهرستان رستم - نورآباد ممسنی - واقع است. دشت وحدتیه در دامنه جنوبی این رشته کوه گسترده است و از محلی به نام « پوزه ی شکارگاه» در آخرین نقطه ی شمالی دشت تا محلی به نام تاوه ی « نعل اشکنون» در شرقی ترین نقطه در محدوده ی شهر وحدتیه و روستاهای تابعه است که هر تپه و شیاری به نامی از زبان محلی موسوم است».دشت وحدتیه یا همان « بجل» که از قدیم الایام در فصل زمستان که بهار زودرس زادگاه آغاز می شد تفرجگاه مردم زادگاه بود و وقتی زیر کشت گندم می رفت یکپارچه سرسبز و تکه ای از بهشت خدایی می شد. گل های خودرو و همه رنگ به ویژه شقایق( در زبان محلی کره دز)، گل شب بو، گل مرمرشک، گل زرد و آبی و ... در کنار لذت چیدن سبزی های خوردنی همچون توله، چندلی، ترشوک، جیکه و ملو تفریح مردم را لذت بخش تر می کرد چرا که پس از برگشت به خانه پاتیل توله یا خورشت چندلی یا مشتک جیکه و ملو قوت شبانه ی كوه و زلزله...

كوه و زلزله...